Bu üç arkadaşın ortak bir derdi varmış, üçü de kendi arkadaşlarından farklıymış cimi çok zayıfmış, kıpır beneksizmiş, Cicinin de bir kanadı diğerine göre çok küçükmüş. Kendilerini eksik hissediyorlarmış ve bu durum onları çok mutsuz ediyormuş. Sıkıldıkları günlerden birinde cici bir ağlama sesi duymuş, bu ses annesini kaybeden minik bir karıncanın sesiymiş. Üçü de ellerinden gelen yardımı göstererek annesiyle minik karıncayı buluşturmuşlar. Anne karınca onların özelliklerini öne çıkararak onlara çok teşekkür etmiş. Üç arkadaş da biz de bir işe yarayabiliyormuşuz diyerek mutlu olmuşlar.
Aslında her insanı diğerlerinden ayıran özellikleri var. Bazen elimizde olmasa da eksikliklerimiz için kaygı duyarız, üzülürüz, ama sahip olduklarımızı düşününce de eksikliklerimizin ne kadar da az olduğunu düşünürüz. Çocuklar arasındaki farklılıklar onlara içe kapanık, güvensiz bir özellik kazandırabilir. Yazar bu üç arkadaşın öyküsüyle aslında herkesin yapabileceği birşeyler olduğunu gözler önüne seriyor, özsaygının değerini bu üç sevimli arkadaşın yaşadıklarıyla çocuklara öğretiyor. Sadece çocuklara değil, büyüklere de güzel dersler veriyor Cimi, Cici ve Kıpır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder